Mapa dotacji

Zachwyceni, wzruszeni, dumni ― Gdańsk, Europejskie Centrum Solidarności ― powala!”, „Byłam, zobaczyłam, uwierzyłam”. W tym duchu pisane są komentarze na kartonikach pozostawianych przez zwiedzających. Miejsce to nie tylko zmusza do refleksji, ale także daje wiarę, że świat można zmieniać na lepszy.
W sierpniu 1980 r., kiedy w Stoczni Gdańskiej im. Lenina narodziła się Solidarność, rozpoczął się proces rozpadu bloku komunistycznego w Europie Środkowej i Wschodniej. Nic dziwnego, że akt erekcyjny Europejskiego Centrum Solidarności w 25. rocznicę Porozumień Sierpniowych podpisało 22 ówczesnych szefów państw z całej Europy. Nową siedzibę otwarto 9 lat później.

Imponuje architektura bryły obiektu. Twórcy projektu kierowali się ideą, w myśl której budynek „winna charakteryzować skrajna prostota, taka jak ta, która cechowała cele i metody działania solidarnościowego”. W efekcie obiekt nawiązuje do montowanych w stoczni kadłubów okrętowych. Wrażenie podkreślają ściany obłożone blachą o rdzawej barwie. Przez cały rok czynny jest ogród zimowy, a od wiosny do jesieni — taras widokowy na dachu budynku.
Wystawę stałą dedykowano historii Solidarności i ruchom opozycyjnym, które doprowadziły do przemian demokratycznych. Zwiedzanie rozpoczynamy od sali poświęconej strajkom w Sierpniu ’80. Jest tu m.in. suwnica, na której pracowała Anna Walentynowicz, a w kabinie maszyny poznajemy wspomnienia inicjatorów strajku. Nowe zastosowanie znalazły kaski, na których wyświetlane są archiwalne materiały filmowe. „Siła bezsilnych” to temat kolejnej części ekspozycji. 

Zgodnie z misją ― ujętą hasłem „poznaj historię, zadecyduj o przyszłości” ― Europejskie Centrum Solidarności to nie tylko miejsce pamięci, ale przede wszystkim ― działań związanych z kształtowaniem rzeczywistości i przyszłości. Organizowane są tu: konferencje i debaty, projekty dla dzieci i młodzieży, przedstawienia teatralne i projekcje filmowe. Dzięki zmieniającym się wystawom czasowym miejsce to odwiedzane jest wielokrotnie przez tych samych gości.