Grant Map EU

Sytuacja gospodarczo-społeczna województwa warmińsko-mazurskie jest dość specyficzna i trudna dla pracowników. Od lat panuje tu wysoka stopa bezrobocia (sięgając poziomu 8,3% jest obecnie drugą najwyższą w Polsce, gdzie średnia wynosi 5%); w subregionie elbląskim jest jeszcze trudniejsza – stopa bezrobocia wynosi tu 9,1%, w tym w powiecie braniewskim aż 17,1%, elbląskim: 13,1% i działdowskim: 12,3. Z tego względu, pracodawcy, jako strona dominująca, są w stanie oferować pracownikom gorsze warunki pracy i płacy niż w innych, bogatszych regionach. Powoduje to, że coraz większy odsetek pracowników warmińsko-mazurskich jest zatrudnianych z wynagrodzeniem nie przekraczającym minimalnego, a także w formach pogardliwie zwanych „śmieciówkami”, czyli na umowach krótkoterminowych i cywilnoprawnych (łatwo rozwiązywalnych). Szczególnie dotyczy to osób, które pracodawcy uważają za najmniej przydatne – te o najniższych umiejętnościach (najmniej wydajne), nie posiadające uprawnień zawodowych, kobiety (obciążone stereotypowo obowiązkami rodzinnymi i opieką nad dziećmi, skutkującą absencjami w pracy), osoby z niepełnosprawnościami, osoby w wieku 55+ – i jednocześnie to właśnie te grupy, z tych samych powodów, mają najmniejsze szanse na znalezienie nowej pracy. Potwierdzają to statystki (Bank Danych Lokalnych GUS, 2023) – osoby z wykształceniem wyższym to zaledwie 9,33% ogółu bezrobotnych w subregionie elbląskim, zaś osoby z wykształceniem branżowym lub podstawowym – aż 58,86%. Udział kobiet w strukturze bezrobocia przekracza 56,7% w subregionie, sięgając powyżej 62% w powiecie nowomiejskim i 58% w iławskim i działdowskim. Znalezienie „jakiejkolwiek” pracy w sytuacji wysokiego bezrobocia jest jednak tylko pozornym sukcesem. Ze względu na niską płacę, takie osoby wpadają w pułapkę błędnego koła. Niewielkie zarobki wynikające z niskich kompetencji lub barier mentalnych oznaczają brak środków finansowych na podniesienie kompetencji lub zwalczenie ograniczeń psychologicznych, a to z ko