Mapa dotacji

Tynieccy benedyktyni nowo odbudowane skrzydło opactwa ciągle nazywają „wielką ruiną”. Z przyzwyczajenia, gdyż budynek dawnej biblioteki przez wiele lat pozostawał zrujnowany. Marcin Adamczewski, projektant wnętrz południowego skrzydła chciał przede wszystkim wyeksponować to, co ocalało – resztki murów i sklepień – barokowych, gotyckich i innych jako kontrast do dwudziestowiecznej odbudowy. W największej sali na pierwszym piętrze zachował żelbetowy strop z 1996 r., który nie razi, gdyż wzrok przykuwa piękna posadzka nawiązująca do baroku. Zachowanie linii urwanych sklepień podkreśla wyjątkowy charakter „wielkiej ruiny”, w której wnętrzach jeszcze w latach 80. minionego wieku rosły drzewa. W dużej sali fragment takiego drzewa wyrasta z muru.

Odrębny wygląd nowego skrzydła opactwa uzasadniony jest jego szczególnym przeznaczeniem. Mieści się tu Benedyktyński Instytut Kultury, czyli jest to budynek ogólnodostępny. Na parterze i w podziemiach znajduje się lapidarium, czyli ścieżka edukacyjna o mnichach, monastycyzmie, historii Tyńca i wzgórza klasztornego. W kolejnych salach wystawione są zabytkowe eksponaty. Do najcenniejszych należą pięknie wyeksponowane fragmenty romańskiej i gotyckiej kamieniarki (XI-XIII w.): kapitele i bazy kolumn, fragmenty arkad pierwotnego krużganka klasztornego i płytki posadzkowe z kościoła. W nowoczesnych gablotach wystawiono też fragmenty dawnej biblioteki, przedmioty liturgiczne oraz wypożyczone eksponaty, które należały kiedyś do opactwa, a po jego kasacie trafiły do różnych bibliotek i muzeów w Polsce.

Na końcu ścieżki znajduje się duża sala multimedialna z szesnastoma interaktywnymi monitorami. Na nich zwiedzający mogą w ciekawy i przystępny sposób poznać historię św. Benedykta, jego uczniów i założonych przez niego klasztorów. Na pierwszym piętrze urządzono sale przeznaczone na konferencje, seminaria i kameralne spotkania odbywające się w ramach Benedyktyńskiego Instytutu Kultury „Aby chronić dobro”. Różnej wielkości pomieszczenia i ich nowoczesny wystrój bardzo pasują do otwartej formuły Instytutu, który oprócz rekolekcji, warsztatów i kursów prowadzi szeroki program artystyczny, teatralny, muzyczny i filmowy. Piętro drugie i trzecie zajmuje nowy Dom Gości urządzony dla tych wszystkich, którzy potrzebują chwili ciszy i skupienia.