Mapa dotacji

Kościół farny z XVIII w. zlokalizowany przy Starym Rynku w centrum Poznania, jest jednym z najcenniejszych zabytków architektury barokowej w Polsce. Jako jedyny poznański zabytek wpisany został do światowej Księgi Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Przed realizacją projektu, głównym problemem w kościele farnym był zły stan techniczny wnętrza kościoła oraz brak zabezpieczeń przed kradzieżą i zabezpieczeń przeciwpożarowych.

Przedmiotem projektu było przeprowadzenie prac konserwatorskich wnętrza poznańskiej farny, instalacja systemu sygnalizacji włamania i napadu, systemu sygnalizacji pożaru oraz system wizualizacji. W przeszłości zdarzały się na terenie świątyni pożary, kradzieże i akty wandalizmu. Te negatywne zjawiska powodowały, że tracone lub niszczone były wnętrze i elementy dekoracyjne stanowiące o wartości historycznej, kulturowej i religijnej kościoła.

Plan prac konserwatorskich został podzielony w nawiązaniu do poszczególnych elementów oraz dostosowany do ich aktualnego stanu zachowania. W projekcie uwzględniono problem istniejących warunków wilgotnościowych i wszelkiego rodzaju uszkodzeń konstrukcji budynku. Program prac konserwatorskich obejmował renowację nawy głównej (podklejenie lub kotwienie tynków do podłoża, uzupełnienie ubytków), naw bocznych, naprawę drobnych uszkodzeń mechanicznych, oczyszczenie i zabezpieczenie powierzchni drewnianych i złoceń elementów wyposażenia oraz kandelabrów.

Wymieniony powyżej zakres prac obejmował najpilniejsze potrzeby remontowe świątyni, które pozwoliły na właściwe zachowanie tego cennego zabytku i stanowią punkt wyjścia dla ewentualnej dalszej konserwacji kościoła. W oparciu o wstępne analizy wybrano wariant najkorzystniejszy ze względów ekonomicznych i technicznych, zgodny z zaleceniami konserwatorskimi i normami budowlanymi. Do prowadzenia prac konserwatorskich wybrano technologie i materiały najmniej inwazyjne, a zatem najbardziej zbliżone do oryginału. Wybór materiałów był uzasadniony składem mineralogicznym opracowywanego elementu. System sygnalizacji pożaru dobrany został na podstawie szczegółowej analizy wnętrza świątyni oraz przynależnych budynków (zakrystia, plebania). W przypadku tak rozbudowanego obiektu zrealizowana instalacja miała charakter adresowalny (tzn. w przypadku pożaru na ekranie monitora przedstawiony zostaje plan obiektu z dokładna informacja o lokalizacji zdarzenia). Ze względu na charakter obiektu dążono do jak najmniejszej ingerencji w zabytkowym wnętrzu, dlatego też zastosowano urządzenia o minimalnych rozmiarach i kolorystyce dobranej do powierzchni, na której będą zamontowane.

Głównym celem realizacji projektu był wzrost znaczenia kultury i turystyki jako czynników stymulujących rozwój społeczno-gospodarczy Wielkopolski. Odrestaurowanie świątyni pozwoliło na lepszy odbiór koncertów organowych i kameralnych, które cieszą się popularnością zarówno wśród turystów jak i mieszkańców Poznania. Ze względu na atrakcyjne położenie kościoła farnego w samym centrum miasta, jego renowacja przyczyniła się również do wzrostu liczby krajowych i zagranicznych turystów odwiedzających Poznań, co przyczyniło się do powstania nowych miejsc pracy w sferze turystyki i kultury.