Grant Map EU

Generalnym celem dotowanego projektu „Kultura i tradycja włókienniczej Łodzi – modernizacja i zagospodarowanie kompleksu fabrycznego Geyera”, był wzrost znaczenia kultury i turystyki, jako czynników wpływających stymulująco na rozwój społeczno-gospodarczy województwa łódzkiego, poprzez modernizację kompleksu pofabrycznego Ludwika Geyera. Z kolei bezpośrednim celem była odbudowa i zachowanie dziedzictwa kulturowego oraz stworzenie szerokiej i zintegrowanej oferty kulturalnej miasta. Został on zrealizowany poprzez rozbudowę Centralnego Muzeum Włókiennictwa oraz wykreowanie jedynego w Polsce Skansenu Miejskiej Architektury Drewnianej.

Przed realizacją projektu Muzeum usytuowane w kompleksie budynków „A”, „B” i „C” zajmowało powierzchnię 9 609 m². Poza ekspozycją stałą Muzeum otwierało corocznie około 20 wystaw czasowych, krajowych i zagranicznych, współpracowało z niemal wszystkimi wiodącymi placówkami muzealnymi o zbliżonym profilu na całym świecie oraz z wydawcami i szkołami artystycznymi. Wobec tak szerokiego spektrum działania Muzeum i ogromnej ilości zgromadzonych zbiorów posiadane powierzchnie były wysoce niewystarczające, co uniemożliwiało ich prezentację, ograniczając tym samym możliwości rozwoju jedynej w Polsce placówki kultury, prezentującej historię polskiego włókiennictwa.

Problemem było również niedostosowanie obiektu dla potrzeb osób niepełnosprawnych oraz brak ogólnodostępnego źródła informacji o ofercie, w postaci Punktu Informacji Kulturalnej a także zlokalizowanych w pobliżu Muzeum miejsc parkingowych.

Projekt składał się z pięciu elementów obejmujących:

• Przebudowę i adaptację budynku „D” na potrzeby Centralnego Muzeum Włókiennictwa
• Przebudowę i adaptację budynku zabytkowej łaźni robotniczej na potrzeby Muzeum
• Uporządkowanie i zagospodarowanie sąsiedztwa budynku „D” tzw. dziedzińca wewnętrznego i żeliwnego wraz z wewnętrznymi ciągami komunikacyjnymi
• Renowację elewacji budynków „A” i „C”
• Utworzenie otwartego Muzeum Architektury Drewnianej dawnej Łodzi

Dzięki realizacji powyższych elementów, Miasto Łódź uzyskało 1,3 ha zrewitalizowanej powierzchni zabytkowej zespołu pofabrycznego i parkowego, w tym 6 536 m² powierzchni zostało przeznaczonych bezpośrednio na działalność kulturalną.

Równocześnie projekt pozwolił uchronić od zniszczenia siedem zabytkowych budynków drewnianych, charakterystycznych dla zabudowy fabrycznej Łodzi II połowy XIX i początku XX wieku. Utworzone zostały także nowe miejsca pracy w sektorze kultury i turystyki. W szerszym zakresie przedsięwzięcie to przyczyniło się do podniesienia atrakcyjności oferty kulturalnej Łodzi – wzrostu ruchu turystycznego i tym samym zwiększenia dochodów z turystyki i kultury.