Mapa dotacji

Collegium Minus wraz z Aulą Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu wybudowano w latach 1909-1910 jako część Pruskiej Akademii Królewskiej, w stylu neorenesansu niderlandzkiego wg projektu architekta Edwarda Fuerstenau. Od początku pełniła funkcję najbardziej reprezentacyjnej sali miasta, służącej uczestnikom uroczystości uczelnianych i miejskich, słuchaczom koncertów symfonicznych.

Aula odznacza się wyjątkowymi w Europie walorami akustycznymi – słuchacz w każdym jej punkcie otoczony jest dźwiękiem ze wszystkich stron. Odbywają się tu koncerty symfoniczne, występy największych gwiazd muzyki instrumentalnej i wokalnej oraz gościnne koncerty najznakomitszych zespołów orkiestrowych. Utrzymanie pożądanych właściwości obiektu wymaga znacznych nakładów finansowych.

Przedmiotem realizowanego projektu było przeprowadzenie niezbędnych prac mających na celu poprawę infrastruktury technicznej obiektu, zapewniającej lepsze warunki korzystania z Auli oraz Collegium Minus. Przeprowadzona analiza techniczna obiektu wykazała konieczność remontu dachu, wykonania klimatyzacji w Auli, kompleksowej renowacji wnętrz Auli, montażu windy w budynku Collegium Minus oraz remont dachu budynku Collegium Minus.

Uzasadnieniem dla wykonania wyżej wymienionych inwestycji była niepowtarzalność obiektu i mnogość wydarzeń kulturalnych. Aula była właściwie jedynym miejscem w Wielkopolsce, w którym odbywała się większość najważniejszych uroczystości regionalnych, miejskich, uczelnianych i o randze państwowej. Brak dobrze funkcjonującej klimatyzacji powodował uciążliwość uczestniczenia w uroczystościach. Kolejnym argumentem był fakt, iż wielość imprez powodowała nieustającą degradację auli. Kompleksowa renowacja wnętrz Auli polegała na przebudowie balkonów, renowacji  i częściowej wymianie posadzek parkietowych auli, kompleksowym remoncie stolarki drzwiowej Auli, remoncie holu i drzwi Auli z sanitariatami dla widzów, wymiana obić foteli na parterze i balkonach, instalacja nowej aparatury nagłaśniającej, instalacja nowej aparatury przeciwpożarowej, malowanie wraz z odnowieniem złoceń i sztukaterii, kompleksowy remont Sali Lubrańskiego. Zastosowane rozwiązania były najlepszymi w branżach i wynikają z długoletnich doświadczeń inwestorskich beneficjenta.

Dzięki realizacji projektu wzrósł udział mieszkańców w życiu kulturalnym oraz zwiększyła się ich wiedza z zakresu dziedzictwa kulturowego regionu. Niszczenie obiektów zabytkowych i kulturowych było jednym z przejawów procesu degradacji społeczno-gospodarczej ośrodków regionalnych.

Wysoką rangę projektu podkreśla fakt, iż Collegium Minus wraz z Aulą Uniwersytecką są swoistymi symbolami regionu i Poznania, pojawiającymi się zawsze w tle wydarzeń relacjonowanych w mediach. Budynek Collegium Minus kojarzony jest przez mieszkańców regionu jako nieodzowny pomnik historii Poznania i regionu. Ranga tych obiektów jest porównywalna z rangą Katedry, Ratusza czy Fary.

Efekty tego przedsięwzięcia mają wpływ na zwiększenie atrakcyjności gospodarczej i inwestycyjnej regionu oraz tworzą warunki dla wzrostu zatrudnienia. Posiadanie takiej sali koncertowej przyczynia się do rozwoju gospodarczego regionu poprzez podnoszenie atrakcyjności obszaru dla inwestorów, gdyż w dzisiejszej gospodarce dużą rolę odgrywają czynniki około-biznesowe. Oprócz inwestorów, kolejnymi grupami, które na stałe korzystają z projektu są turyści i mieszkańcy.