Grant Map EU

Głównym celem społeczno-gospodarczym modernizacji toru wodnego Świnoujście – Szczecin jest wzmocnienie konkurencyjności regionu zachodniopomorskiego, sprzyjanie jego rozwojowi gospodarczemu poprzez efektywne powiązania transportowe z resztą Europy i świata. Zamierzony efekt można osiągnąć za pośrednictwem nowoczesnego portu morskiego o dużej przepustowości, będącego w stanie przyjmować statki o większym niż obecnie zanurzeniu, co będzie sprzyjało ekonomicznej, społecznej i terytorialnej spójności i integracji z Unią Europejską, poprzez ułatwianie realizacji dwóch z czterech podstawowych zasad wspólnego rynku: swobody przepływu towarów i usług. Projekt w znacznym stopniu realizuje cele Strategii UE dla Regionu Morza Bałtyckiego, odpowiadając na jej główne wyzwania, w pełni wpisując się we wszystkie cele priorytetowe,ponieważ przyczynia się do:

• tworzenia warunków dla zrównoważonego rozwoju – poprzez  budowę obwałowań brzegu, które porządkują strefę przybrzeżną (m.in. zmniejszenie zanieczyszczenia wód),
• wzrostu dostępności i atrakcyjności – poprzez poprawę dostępu do morskich portów oraz wewnętrznych sieci transportowych (wzmocnienie atrakcyjności regionu Morza Bałtyckiego),
• zapewnienia bezpieczeństwa w regionie – poprzez zwiększenie bezpieczeństwa żeglugi, a także wzmocnienie ochrony przed poważnymi sytuacjami kryzysowymi na morzu i na ziemi (np. przed skutkami gwałtownych wezbrań powodziowych).

Zadanie inwestycyjne polegające na kompleksowej modernizacji toru wodnego Świnoujście – Szczecin o łącznej długości ponad 67 km, podzielono na III etapy – z uwagi na złożoność techniczną i ogromny zakres przestrzenny inwestycji, zróżnicowane warunki realizacji na poszczególnych odcinkach toru wodnego, brak możliwości sfinansowania całości inwestycji w ramach jednego przedsięwzięcia.  Projekt stanowił kontynuację I. Etapu modernizacji, zrealizowanego przez Urząd Morski w Szczecinie w latach 2000-2004., który obejmował budowę falochronów wyjściowych z Kanału Piastowskiego na Zalew Szczeciński oraz przebudowę umocnień brzegowych południowego odcinka Kanału Piastowskiego (ok. 3 km toru). W nowej perspektywie 2014-2020 realizowany jest III. etapmodernizacji toru wodnego Świnoujście-Szczecin, który obejmie pogłębienie toru do głęb. 12,5 m na całej jego długości (od Świnoujścia do Szczecina).
Lokalizacja Projektu, zakres przestrzenny  >  Projekt zlokalizowany jest w północno-zachodniej części województwa zachodniopomorskiego, w całości w granicach administracyjnych miasta Świnoujście, które jest jednocześnie powiatem grodzkim. Inwestycja usytuowana jest częściowo w morskim porcie w Świnoujściu, w pasie technicznym wybrzeża oraz na obszarze morskich wód wewnętrznych. II. etap modernizacji toru obejmował obustronną przebudowę umocnień brzegowych Kanału Piastowskiego i Kanału Mielińskiego na długości ok. 8 km toru (ponad 13,3 km linii brzegu). Oba kanały zostały przygotowane do pogłębienia do 12,5 m. Przedmiotowy zakres Projektu  >  Tor wodny jest sztuczną konstrukcją hydrotechniczną o głębokości 10,5 m, utrzymywaną przez systematyczne prace pogłębiarskie. Skarpy umocnień brzegowych Kanału Piastowskiego i Kanału Mielińskiego stanowią obudowę toru wodnego, który w wyniku modernizacji uzyskał docelową szerokość w dnie – 120 m, z odpowiednimi poszerzeniami na łukach. W wybranym wariancie inwestycyjnym, zabezpieczenie skarpy przyjęto w postaci narzutu kamiennego na geowłókninie. W ramach przedsięwzięcia realizowanego na czynnym torze żeglugowym wykonano w szczególnościnastępujący zakres prac:

• przebudowa umocnień, stanowiąca równocześnie regulację linii brzegu,
• likwidacja przeszkód nawigacyjnych, w tym: rozbiórka zwężki hydraulicznej, rozbiórka i odtworzenie z przesunięciem w kierunku lądu Nabrzeża Nr 91 o długości 250 m, rozbiórka pirsu przy nabrzeżu 89, pomostu na wyspie Mielin, likwidacja zniszczonych dalb w sąsiedztwie istniejących nabrzeży i w rejonie przeprawy promowej,
• zmiana geometrii toru wodnego poprzez korektę łuku toru w rejonie nabrzeża 91,
• budowa Nabrzeża Technicznego (postojowego) – o długości 50 m – na wyspie Mielin,
• zalądowienie bezużytecznych basenów po wschodniej i zachodniej stronie Kanału Piastowskiego – ok. 11 tys. m2,
• roboty czerpalne do głębokości ok.  -15 m, niezbędne do uformowania skarp podwodnych i posadowienia elementów ich umocnienia u podstawy na rzędnej -12,50 m (z tolerancją wynikającą z dostosowania do istniejących głębokości większych od 12,5 m) oraz roboty pogłębiarskie związane z zachowaniem obecnej głębokości toru min. 10,5 m,
• budowa drogi technologicznej w koronie umocnień po zachodniej stronie Kanału Piastowskiego – o długości ponad 3 120 m,
• modernizacja oświetlenia brzegowego oraz wybranych elementów istniejących sieci zasilających oznakowanie nawigacyjne – sieć elektryczna o łącznej długości blisko 18 500 m,
• przełożenie na ląd kabla światłowodowego VTS na odcinku 1 740 m (+kabel telefoniczny 1 480 m) wraz z wykonaniem prostopadłego przewiertu pod dnem Kanału Piastowskiego,
• modernizacja oznakowania nawigacyjnego (przesunięcie światła ostrzegawczego na wyspie Mielin, oznaczenia informacyjne, oznakowanie robocze itp.).

Roboty budowlane poprzedzały działania związane z zapewnieniem zabezpieczenia minerskiego. Amunicja wojskowa i niewybuchy występowały zwłaszcza w sąsiedztwie przedwojennych nabrzeży. Prace wykonywano przede wszystkim z wody. Wszystkie czynności realizowano pod ścisłym Nadzorem Przyrodniczym. Efektem przebudowy umocnień brzegowych jest w szczególności:

• zapewnienie bezpieczeństwa żeglugi do portów morskich Pomorza Zachodniego,
• zatrzymanie degradacji umocnień, eliminacja niekorzystnych zjawisk (spłycenia, przegłębienia, uszkodzenia i obsunięcia umocnień itp.),
• trwałe umocnienie brzegów oraz konstrukcji elementów towarzyszących zapewniających bezpieczeństwo, stateczność i funkcjonalność budowli hydrotechnicznych,
• zapewnienie warunków ochrony środowiska,
• oszczędność kosztów na utrzymanie toru wodnego w należytym stanie technicznym,
• zmniejszenie zagrożeń występujących w okresie gwałtownych wezbrań powodziowych.